Tijd voor een profcheck voor……

Anoki loopt op een boomstam op aanwijzing. Fotocredits: Yvonne Mol

Elk jaar worden Anoki en ik als team getest, waarbij gekeken wordt of wij als team nog voldoende en naar tevredenheid functioneert.

Daarnaast kan ik vragen stellen aan mijn instructeur over dingen waar we tegen aan lopen of het aanleren van nieuwe vaardigheden.

Van de week was het weer tijd voor zo’n profcheck! Vooraf had ik mij er eigenlijk niet druk over gemaakt. Anoki is een hele stabiele hond en we krijgen vaak feedback uit mijn omgeving dus ik had er alle vertrouwen in dat we deze profcheck ook goed zouden doorlopen.

Toch kwamen er wel wat zenuwen toen het zover was. De test is vrij uitgebreid maar gelukkig is deze nu ook dynamisch ingericht waardoor het op een wat natuurlijke manier verloopt. We zijn een boodschapje gaan doen en onderweg kom je dan een hele hoop handelingen tegen (deuren openen en sluiten, apporteren, aangelijnd en los volgen, afleiding negeren, etc) en kreeg Anoki soms een extra opdracht, zoals bijvoorbeeld een minuutje los af liggen in de winkel vol met afleiding.

Er was ook tijd voor het aanleren van een andere manier om mijn jas aan te trekken ivm een schouderblessure. Echt super fijn om dat samen met je instructeur te doen. Zeker als je zelf pijn hebt is het soms even moeilijk om te bedenken hoe je iets op een andere manier ook kan doen.

De profcheck is dus best een hele “klus” maar goed verlopen en geeft ook weer rust en vertrouwen dat we het goed doen en weer heerlijk verder van elkaar kunnen genieten, op naar het volgende avontuur……

Ambassadeur Bultersmekke assistancedogs

Jeetje, dan ben je “opeens” ambassadeur van stichting Bultersmekke assistancedogs! Al tijdens de voorbereidingen van de crowdfunding, merkte ik dat ik het heel leuk vind om contacten te leggen met lotgenoten, maar ook met geïnteresseerden, bedrijven, scholen en instellingen over assistentiehonden, teamtraining en de financiële kant ervan.

Een tijdje terug heb ik een kleine presentatie gehouden over crowdfunding en sponsoracties tijdens een informatie bijeenkomst van Bultersmekke. Voor mij was het toen duidelijk, dit soort dingen vind ik super leuk om te doen. Daarom ben ik ook blij dat Bultersmekke mij heeft gevraagd om ambassadeur te worden en zal ik met veel plezier deze functie vervullen.

Op de website van Bultermekke.nl stel ik mezelf voor met onderstaande tekst:

Even voorstellen;
Graag stel ik me even voor; Ik ben Natasja Koeckhoven, 41 jaar, getrouwd met Edwin en heb twee kinderen, van 10 en 12 jaar. Ook heb ik al 13 jaar de ziekte van Pompe een ongeneeslijke progressieve spierziekte.

Mijn spieren kunnen bijna geen energie omzetten. Hierdoor ben ik altijd moe en heb ik beperkte spierkracht. In de praktijk betekent dit dat ik veel gebruik maak van een elektrische rolstoel en andere hulpmiddelen. Ik word nooit meer beter en weet dat mijn lichamelijke conditie steeds verder zal verslechteren. Toch probeer ik alles zo positief mogelijk te benaderen en steek mijn energie in mijn gezin, mijn dieren en mijn vrijwilligerswerk. Ik vang kittens op voor het dierenasiel, ik verzorg die thuis, zodat de kittens veel meer aandacht krijgen en beter gesocialiseerd worden dan als ze in het asiel blijven.

Ook heb ik een eigen Stichting, PowerAnimals. Vanuit de Stichting leg ik bezoeken af met dieren bij instellingen, scholen en woonvormen, zo laat ik mensen met een zorgvraag de kracht van dieren ervaren. Ik kan enorm genieten van kleine dingen tijdens die bezoeken.

Naast al deze positieve punten, is het ook gewoon K*@! om een progressieve spierziekte te hebben. Doordat ik heel weinig energie heb, maak ik de hele dag keuzes over wat ik wel en niet kan doen.
Omdat mijn zorgverzekering de opleiding van mijn assistentiehond niet vergoed, heb ik een crowdfundactie gedaan met sponsoractiviteiten om het geld alsnog bij elkaar te krijgen en dat is gelukt!

Intussen ben ik mijn 2e assistentiehond aan het opleiden via Bulters Mekke. Anoki is een prachtige schotse collie en veroverd vele harten door zijn prachtige uitstraling. Voor mij is Anoki een echte steun, hij opent letterlijk deuren voor mij en zijn taken worden steeds verder uitgebreid. Bovenal is hij mijn maatje en ik ben super blij dat hij taken kan doen die voor mij pijnlijk zijn of te vermoeiend.

Als ambassadeur zou ik graag meer bekendheid willen geven aan assistentiehonden en teamtraining, maar ook aan de mogelijkheden voor financiering van de opleiding voor een assistentiehond. In principe via de zorgverzekeraar of WMO, maar lukt dit niet, dan zijn crowdfunding, fondsen en sponsoracties mogelijk ook een optie.