Een baan erbij….

Deze foto’s zijn gemaakt tijdens de fotoshootdag in Heemstede, gemaakt door Tineke Giesbers.

Tijd voor een update!

Het gaat heel goed met de crowdfund, we staan nu op 64% en we zijn super trots dat we al zo ver gekomen zijn in korte tijd! Het is echt wel een hele klus om zover te komen en ik roep wel eens gekscherend dat ik een baan erbij heb. Zo voelt het wel, een hele leuke uitdagende baan met ook veel emotie.

Normaal is mijn “medische wereldje” en alles wat daarbij komt kijken iets wat ik niet snel deel met andere, maar door deze zoektocht en de crowdfunding is het iets geworden wat ik nu met honderden mensen deel. Dat is heel gaaf en soms voelt het ook als een hele verantwoordelijkheid. Ik ben erg perfectionistisch aangelegd en in dit proces is dat een lastige eigenschap want niet alles gaat perfect. Maar laat dat nou ook net mijn uitdaging zijn voor 2017; Niet perfect is ook oké!

Soms heb ik even een glaasje limo nodig, maar wat betreft de crowdfunding toch ook weer minder dan ik dacht. Elke keer als er een “dipje” dreigt aan te komen gebeurt er weer iets super leuks of ontroerends en gaan we weer vol frisse moed verder.

Met Anoki gaat het ook heel erg goed, hij is echt goed gewend en ik aan hem. We maken heel veel wandelingen in het bos samen met zijn kleine vriendje Jimmy. Ik besteed veel aandacht aan ontspanning en basistraining met hem. En daag hem soms uit met kleine opdrachtjes, dit vind hij fantastisch! Het is echt een hond die ontzettend graag iets voor je wil doen en hij leert heel snel. Ik heb hem geleerd de voordeur open te maken en je merkt dat hij blij is met deze taak, dus we hebben alle vertrouwen erin dat hij straks tijdens zijn opleiding vele taken erbij kan leren en mij straks echt kan helpen.

Voor nu blijft mijn crowdfund-baan even op de voorgrond staan, ik hou jullie uiteraard op de hoogte!

 

Oepsie, vergeten normaal te doen…

Vandaag hadden Jimmy en ik een privé les bij hondenschool, Coach je Hond, van Sonja Verhoef. We waren daar nog niet eerder geweest, dus vind ik het altijd even spannend, vooral of het rolstoel technisch allemaal wel gaat lukken.

Vooraf had ik al een telefoongesprek gehad met Sonja, over wat ik met Jimmy gedaan had, dus ik vertelde enthousiast over zijn trucjes, behendigheid en andere gekke dingen. Daarna spraken we af dat ik maandag, vandaag dus, langs zou komen voor een soort privé intake les. Ze legde de basis uit van haar trainingen en methodes en opeens schoot bij mij de gedachte naar binnen; Oepsie, vergeten normaal te doen…!

Jimmy en ik hebben zoveel trucjes, grapjes en gekke dingen gedaan, dat we bepaalde basisoefeningen niet echt bewust hebben getraind. Dus zei ik met een enigszins rood hoofd, ik geloof dat we de gewone basisoefeningen ietwat hebben verwaarloosd. Jimmy is geen hondje die je ergens af neerlegt en na 10 min nog vragend omhoog naar je kijkt, zonder bewogen te hebben, wat gaan we doen? Gelukkig kon Sonja daarom lachen en vroeg aan mij of ik dat dan wilde? Ehhhhh nee, eigenlijk niet, ik hou van Jimmy zijn grappen en grollen en speelse gedrag. Dus besloten we al snel dat de nadruk in de trainingen niet gaat liggen op gehoorzaamheid maar om het leren leren van de hond (en baasje). Helemaal in de strekking van haar hondenschool. Gelukkig, dacht ik,  hier kunnen we dus soms ook even vergeten normaal te doen…..

Het talent van Jimmy

Vandaag wil ik graag uitleggen wat het talent van Jimmy is en waarom Jimmy niet mijn hulphond kan worden.

Jimmy is een bijzonder lief en vrolijk hondje wat graag door het leven gaat als een klein clowntje. Hij is gek op mensen en speelt in het bos ook graag met andere honden.

Hij vind ook dat hij nog een puppy is (terwijl hij bijna 2 jaar is) en loopt graag met zijn hondenvriendjes zij aan zij. Ook weegt hij maar 5 kilo en is het een echt schoothondje.

Ondanks dat Jimmy redelijk stoer is voor een klein hondje is hij niet dapper genoeg om hulphondtaken uit te voeren. En heel praktisch gezien. Hij is gewoon te klein en te licht voor mij echt te ondersteunen. Dat neemt niet weg dat Jimmy voor mij een belangrijke hulp is. Hij maakt me vaak aan het lachen door al zijn trucjes en grapjes. Hij bied mij ook warmte en geborgenheid door bij mij te komen liggen.En hij “dwingt” mij elke dag heerlijke wandelingen te maken.

Jimmy is ook een hondje met veel mensenvrienden en fans. Hij hoeft niet alleen op mij te letten, wat een hulphond wel doet. Hij mag zich ook helemaal op een ander richten en daar zet ik hem ook bewust voor in tijdens de dierenbezoeken. Dat kan hij ook heel goed, hij kan mij ook heel goed “vertellen” met zijn lichaamstaal hoe de ander en hijzelf zich voelen. Zo kan hij ook goed ingezet worden bij kinderen en volwassenen die niet kunnen praten. Omdat hij licht en klein is kan hij makkelijk opgetild worden om bij iemand in een rolstoel of op bed te leggen. Door de vele trucs die hij kent is hij ook geschikt voor kinderen met angst voor honden. We bedenken namelijk snel een trucje waardoor het kind moet lachen en zijn angst (al is het voor even) vergeet.

Verder noemen we hem weleens voor de grap een EHBO hondje. Omdat hij erg gevoelig is voor mensen die op de grond liggen. Hij gaat dan altijd even kijken, geeft een likje en vaak gaat hij erbij liggen tot je hem terug roept.

Ik zet Jimmy dus in als therapie- en zorghond in tijdens bezoeken. Maar een hulphond is hij dus niet.