De mevrouw in de rolstoel met Lassie

Wat doe je als je de kans krijgt om met kerst en oud en nieuw op Curaçao door te brengen??? Dan ga je natuurlijk!!!

Vlak voor kerst vertrokken we met het gezin en Anoki voor warme feestdagen naar het zonnige Curaçao. Voor we gingen heb ik er goed over nagedacht of ik Anoki mee zou nemen, al snel besloot ik dat het voor hem en mij beter was als hij meeging. Anoki had al eerder gevlogen en komt natuurlijk zelf van Mallorca, dus ook de warmte is hem niet onbekend. Bovendien hebben we de reis heel goed voorbereid (lees; toestemmingen gevraagd voor de toegang van de hulphond op alle plekken waar we naar toe wilden, dierenarts controles, gezondheidsverklaringen, etc.)

Op Schiphol liet hij zien dat hij de drukte prima aankon, ook de controles waren geen probleem, toen ik gefouilleerd werd deed hij mee en checkte samen met zijn lange neus en de douane of alles oké was met mij. Dat vonden ze natuurlijk prachtig! In het vliegtuig vonden de stewardessen het zielig dat we zo weinig ruimte hadden en regelde een extra vrije plek voor ons. Anoki was heel rustig in het vliegtuig, en de reis verliep dan ook goed.

Op curaçao was het even wennen met de warmte, Anoki paste zich meteen aan, hij paste zijn energielevel aan op het leven daar. De eerste dagen werden we vaak aangesproken dat Anoki niet welkom was. Dat was even slikken. Maar gelukkig was ik assertief genoeg om telkens opnieuw uit te leggen dat we toestemming hadden om de hulphond overal mee naar toe te nemen. En dat hielp. Na een dag of 4 kende iedereen ons en hielp de security ons zelf door iedereen in te lichten dat “de mevrouw met de rolstoel en de Lassiehond” overal naar binnen mochten.

Het werd mij eigenlijk toen ook pas goed duidelijk dat ze het begrip hulphond niet kennen op Curaçao en we hebben toen bij een aantal mensen uitgelegd wat Anoki allemaal kan en dit zorgde voor nog meer begrip. Vooral omdat Anoki ook heel mooi gedrag liet zien.

Er waren die dagen ook veel BN-ers in het gebied waar wij waren. Maar ik geloof toch dat Anoki de meeste fans had, ze maakte zelfs foto’s van hem. En overal waar we kwamen hoorde we; Lassie!!!! Ik vond al die aandacht soms best moeilijk, maar Anoki had het helemaal onder controle en zorgde goed voor mij. Raapte ook spullen voor mij op en vond het lichtknopje in het hotel erg interessant om te bedienen. Ondertussen genoten wij van de warme feestdagen en het prachtige eiland.

Op de terugweg was het mega druk op het vliegveld en Anoki liet zien hoe goed hij mijn persoonlijk ruimte kon beschermen en hoe hij Edwin en de kinderen kon terug vinden in de drukte. De vakantie bleek naast veel plezier en ontspanning ook een mega training te zijn voor ons beide. Het heeft ons laten groeien en nog meer vertrouwen gegeven in alle avonturen die we in 2018 willen aangaan!